E.T.

 

- Muszę ci coś powiedzieć. Jeszcze nigdy nikomu tego nie mówiłam.

-No słucham.

 -Nie lubiłam E.T. Wiesz? I straszne mam poczucie winy z tego powodu.Straszne.

-Też nie lubiłem E.T.

-Naprawdę?! A ja myślałam, że tylko ja, sama, na całym świecie. I tyle lat z tą świadomością.

I w dodatku tak ciężko było dostać bilety. I nawet ojciec się zaangażował. I pomógł mi z tymi biletami. Bo to taki sławny i piękny film.I siedziałam na podłodze. Tłok taki był.W kinie  Kosmos. I strasznie się bałam.

-Mnóstwo dzieciaków się bało. Ja też.

-O jezu jezu. Jak dobrze.. I wiesz,  co jeszcze? Głupio mi. Ja się   brzydziłam.

- Dlaczego ci głupio? No coś ty.  Przecież ten stwór był obrzydliwy. I nie kumałem, no za chuja nie kumałem dlaczego ten chłopiec woził ze sobą  tę straszliwą ohydę w rowerze.

-W rowerze? Roweru nie pamiętam.

-Plakat taki był nawet. Rower z przyczepką. A w przyczepce E.T. To powiedz, dlaczego ci głupio?

-Bo tyle lat się czułam  nietolerancyjna. Wobec innego. Obcego.Ograniczona. Bo to trochę tak jakby nie lubić niepełnosprawnego i uchodźcy w jednym. Ale teraz jak mi to powiedziałeś, że ty i inne dzieci też,  to już całkiem mi inaczej.Cała trauma zniknęła.