Gołąb czyli okruch cierpienia świata

-Dzwonił Tofik

-No i?

-Ma gołębia

-Gołębia? Po chuj mu gołąb?

-No znalazł go. Na dworcu skm . Wracał ode mnie .  No i ten dworzec. I gołąb, skrzydło złamane. Siedzi. Na początku chciał Tofik olać gołębia , no bo po chuj mu gołąb. Ale potem, mówi patrzy na ten dworzec, ludzie chodzą, rozmawiają przez komórki, pociągi przejeżdżają, no i w tym wszystkim ten gołąb. No to podniósł Tofik okruch cierpienia świata i wsiadł do eskaemki.

-I co?

-No nic. Został wynagrodzony.  Panny w eskaemce  zachwycone. Każda chciała pogłaskać. Branie miał z tym gołębiem nieziemskie.